Μεξικάνικος Σπίνος

Carpodacus mexicanusΤο συνολικό του μέγεθος δεν ξεπερνάει τα 14 εκατοστά. Κατά την πτήση, το άνοιγμα των φτερούγων του αγγίζει τα 25 εκατοστά, ενώ το βάρος του κυμαίνεται από 16 – 27 γραμμάρια. Ο αρσενικός Καρποντάκος διακρίνεται για το κοκκινωπό χρώμα στο κεφάλι, το λαιμό τους ώμους και την κοιλιά. Η απόχρωσή του μεταβάλλεται ανάλογα με τις εποχές και ανάλογα με τις διατροφικές του συνήθειες. Αν τρώει μούρα ή φρούτα με έντονο κόκκινο χρώμα διαβαθμίζεται και το φτέρωμά του από πορτοκαλί μέχρι βαθύ κόκκινο. Όσο περισσότερες φυσικές χρωστικές διαθέτουν τα φρούτα, τόσο εντονότερο είναι η απόχρωση του φτερώματος. Όσο πιο έντονο χρώμα διαθέτει το φτέρωμά του τόσο περισσότερο προσελκύει τα θηλυκά την αναπαραγωγική περίοδο. Έχει φαρδιά τετραγωνισμένη ουρά και φτερά σε καφετιές και γκρίζες αποχρώσεις ενώ στα φτερά πτήσης διακρίνονται δυο λευκές γραμμές. Τα θηλυκά έχουν καφετιές αποχρώσεις με ρίγες στο στήθος και την κοιλιά και συχνά συγχέονται με τα σπουργίτια.Ζει και αναπαράγεται σε ανοιχτές αγροτικές εκτάσεις, σε φάρμες, σε αστικές περιοχές και προάστια με πλούσια θαμνώδη βλάστηση αλλά και σε πάρκα με ψηλά δέντρα και πυκνά φυλλώματα. Μπορεί κανείς να τα παρατηρήσει στα κλαδιά των δέντρων να συλλέγουν καρπούς και σπόρους, αλλά πολύ συχνά τα συναντάμε και σε μικρές ομάδες στο έδαφος.Η τροφή του αποτελείται από διάφορους σπόρους όπως τσουκνίδα και νίζερ, από καρπούς και φρούτα όπως μούρα και ηλίανθοι. Συχνές είναι οι επισκέψεις του στους οπωρώνες, από όπου και κορφολογεί τα μπουμπούκια των οπωροφόρων κάνοντας αρκετές φορές ζημιές στις καλλιέργειες. Σαφή προτίμηση δείχνει και στα διάφορα έντομα και τα μικρά παράσιτα. Οι νεοσσοί διατρέφονται αποκλειστικά με σπόρους.Η αναπαραγωγική περίοδος για τον καρποντάκο αρχίζει από τον Φεβρουάριο και ολοκληρώνεται τον Αύγουστο. Κατά την φάση αυτή, εφόσον ζευγαρώσουν τα πουλιά, αρχίζουν το χτίσιμο της ανοιχτής καλαθωτής φωλιάς τους το κτίσιμο της οποίας αναλαμβάνει η θηλυκιά και την ολοκληρώνει μέσα σε 2 μέρες. Επιλέγουν συνήθως φυσικές κοιλότητες, κτίρια ή ψηλά δέντρα Προκειμένου να προφυλαχτούν από τους φυσικούς του εχθρούς επιλέγουν σημεία αρκετά ψηλά από το έδαφος, γύρω στο 1,80 εως 2,5 μέτρα. Σαφή προτίμηση δείχνει και στις τεχνητές φωλιές. Για το πλέξιμο της φωλιάς χρησιμοποιεί κλαδάκια, ξερά χόρτα, μαλλί από θάμνους, τρίχες ζώων και πούπουλα. Εκεί εναποθέτει από 2-6 γαλαζοπράσινα αυγά με καφετιά στίγματα τα οποία και επωάζει για 13-14 ημέρες. Ο αρσενικός αναλαμβάνει το τάισμα της μητέρας όσο εκείνη επωάζει τα αυγά, και στη συνέχεια και οι δυο γονείς φροντίζουν για την διατροφή των νεοσσών τους. Οι μικροί νεοσσοί απογαλακτίζονται σταδιακά μέχρι την 19 μέρα, οπότε και οι γονείς προετοιμάζονται για την επόμενη γέννα. Κελαηδεί συνήθως από ψηλά δέντρα σε εκτεθειμένες θέσεις, για μεγάλα χρονικά διαστήματα με γρήγορους, καθαρούς, μελωδικούς αλλά και μερικές φορές αδύναμους ήχους και συχνά το τραγούδι του θυμίζει το κελάηδημα του σπουργιτιού.