Ο “ευρωπαϊκός φλώρος” ή απλά “φλώρος” (Chloris chloris) είναι ένα από τα πιο διαδεδομένα και συνάμα πιο αγαπητά ωδικά πτηνά σε όλη την Ευρώπη και ίσως σε όλη την υφήλιο. Είναι μικρό στρουθιόμορφο πτηνό, το οποίο ανήκει στην οικογένεια των σπιζών (Fringillidae).
Αυτό το πουλί είναι διαδεδομένο σε όλη την Ευρώπη, τη Βόρεια Αφρική και νοτιοδυτική Ασία. Είναι κύριος κάτοικoς, αλλά μερικές φορές μεταναστεύει από τα βορειότερα προς νοτιότερα. Ο φλώρος έχει επίσης εισαχθεί σε Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία. Στη Μάλτα θεωρείται διάσημο πουλί για το ωραίο του τραγούδι γι αυτό παγιδεύεται με ξόβεργες και άλλες παγίδες εδώ και πολλά χρόνια. Έχει εξημερωθεί και πολλοί άνθρωποι το θεωρούν από τα ωραιότερα ωδικά πτηνά.
Ο ευρωπαϊκός φλώρος περιγράφηκε από τον Λινναίο (Linnaeus) το 1758 στην 10η έκδοση της του βιβλίου του “Systema Naturae” υπό την διωνυμική όνομα της Loxia chloris.
Η οικογένεια των σχιζοειδών χωρίζεται σε δύο υποοικογένειες, ο Carduelinae, που περιέχει περίπου 28 γένη με 141 είδη και η Fringillinae περιέχει ένα μόνο γένος, Fringilla, με 3 είδη. Έχουν χαρακτηριστική μορφολογία του κρανίου, δώδεκα φτερά ουράς. Σε όλα τα είδη το θηλυκό πουλί χτίζει τη φωλιά, επωάζει τα αυγά και τους νεοσσούς. Οι σπίζες μεγαλώνουν τα μικρά τους σχεδόν εξ ολοκλήρου με έντομα , ενώ οι σπίνοι cardueline μεγαλώνουν τα μικρά τους με αναμασημένους σπόρους.
Ο φλώρος έχει 15 εκατοστά μήκος, με άνοιγμα φτερών 24,5 έως 27,5 εκατοστών. Είναι παρόμοιο σε μέγεθος και σχήμα με το σπουργίτι, αλλά είναι κυρίως πράσινος, με κίτρινο στα φτερά και την ουρά. Τα θηλυκά και νεαρά πουλιά είναι πιο θαμπά και διαθέτουν καφέ αποχρώσεις στο πίσω μέρος. Το τραγούδι περιέχει πολλά γυρίσματα και το αρσενικό έχει το χαρακτηριστικό πέταγμα “πεταλούδας” εν πτήσει. Συχνάζουν σε φράκτες χωραφιών και κήπους με σχετικά πυκνή βλάστηση που ευνοούνται για αναπαραγωγή. Φωλιάζει σε δέντρα ή θάμνους, και γεννά 3-6 αυγά.
Το είδος αυτό μπορεί να σχηματίσει μεγάλα σμήνη εκτός της περιόδου αναπαραγωγής, μερικές φορές σε ανάμειξη με άλλα πουλιά. Τρέφονται κυρίως με σπόρους, αλλά και μούρα.
Εποχή αναπαραγωγής είναι η άνοιξη, από το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Μαρτίου, μέχρι τον Ιούνιο, με την ανάπτυξη του πρώτου φτερώματος στις αρχές Ιουλίου. Η επώαση διαρκεί περίπου 13-14 ημέρες. Το αρσενικό την ταΐζει στην φωλιά κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Οι νεοσσοί καλύπτονται με παχύ, μακρύ, γκριζωπό-λευκό φτέρωμα. Αυτοί τρέφονται με προνύμφες εντόμων και από τους δύο ενήλικες κατά τη διάρκεια των πρώτων ημερών, και αργότερα, από αναμασημένους σπόρους. Αφήνουν τη φωλιά περίπου 13 ημέρες αργότερα, αλλά δεν είναι σε θέση να πετάξουν. Συνήθως, είναι έτοιμοι να πετάξουν 16-18 ημέρες μετά την εκκόλαψη.
Το πρωτοζωικό παράσιτο Trichomonas gallinaewas είναι γνωστό ανάμεσα στα πτηνά καθώς μολύνει τα περιστέρια και τα αρπακτικά, αλλά στη Βρετανία το 2005, βρέθηκαν να έχουν μολυνθεί με το παράσιτο και φλώροι. Με την εξάπλωση της νόσου το 2008 βρέθηκαν μολυσμένοι φλώροι και σε Νορβηγία, Σουηδία και Φινλανδία και ένα χρόνο αργότερα στη Γερμανία. Η εξάπλωση της νόσου πιστεύεται ότι προκλήθηκε από την Βρετανία καθώς μεγάλος αριθμός των πτηνών που αναπαράγονται στη Βόρεια Ευρώπη βρίσκονται εκεί.Στη Βρετανία, ο αριθμός των μολυσμένων πτηνών μειώνεται κάθε έτος μετά από μια κορύφωση το 2006.Υπήρξε η μείωση του αριθμού των φλώρων από περίπου 4,3 εκατομμύρια σε περίπου 2,8 εκατομμύρια, αλλά χωρίς σημαντική μείωση του συνολικού αριθμού παγκοσμίως. Ένα παρόμοιο περιστατικό σημειώθηκε στη Φινλανδία, όπου, μετά την άφιξη της νόσου το 2008, υπήρξε μείωση στον αριθμό των πτηνών αλλά μόνο μια μικρή αλλαγή στον αριθμό τους.
