Love birds black masked
Πληροφορίες: Ζουν σε περιοχές της ανατολικής Αφρικής, όπως η Τανζανία, οι περιοχές νοτιοανατολικά της λίμνης Βικτόρια, αλλά και σε άλλες περιοχές του Ναϊρόμπι, της Κένυα και άλλων χωρών. Πληθυσμοί τους συναντώνται και στις ΗΠΑ αλλά και σε χώρες της Ευρώπης. Οι πληθυσμοί αυτοί δημιουργήθηκαν από “δραπετεύσεις” κατοικίδιων masked lovebirds.
Το είδος αυτό ζει κυρίως σε πεδιάδες σε αρκετά μεγάλο υψόμετρο (συχνά άνω των 1100 μέτρων) και εκτάσεις με χαμηλή βλάστηση, όμως μπορούν να παρατηρηθούν και σε περιοχές με μεγαλύτερα δέντρα, όπως η ακακία, δέντρα baobab και άλλα. Επιλέγουν κατά κανόνα περιοχές όπου υπάρχει άφθονο νερό και καταναλώνουν αρκετά μεγάλες ποσότητες όχι όμως όσο τα peach faced αδέρφια τους.
Είναι μονογαμικά και διατηρούν το ίδιο ταίρι για μια ζωή. Επιλέγουν το ταίρι τους σε νεαρή ηλικία. Στη φύση επιλέγουν τις ξηρές εποχές για αναπαραγωγή και συνήθως κάνουν αυτή τη διαδικασία μια φορά το χρόνο. Οι νεοσσοί ανεξαρτητοποιούνται από τους γονείς σχετικά νωρίς, όταν είναι περίπου 44 ημερών!
Σύμφωνα με δημοσιευμένη μελέτη του Dr Φάλεν Μπάρτον το 2002 στο Journal of Avian Medicine and Surgery, το 25% των πουλιών του είδους είναι πολύ πιθανό να φέρει στα περιττώματα του το παράσιτο (μικροσπορίδιο) Encephalitozoon hellem το οποίο θεωρείται ότι είναι μερικώς μολυσματικό για τους ανθρώπους. Η τήρηση εξαιρετικών κανόνων υγιεινής με το είδος αυτό, θα ήταν λοιπόν σκόπιμη.
Για να μην σας δημιουργηθεί η ιδέα ότι ένα masked lovebird θα σας μολύνει, θα πρέπει να γνωρίζετε ότι το μικρόβιο αυτό συναντάται σε περισσότερα από 500 είδη πουλιών και στην συντριπτική πλειοψηφία των ειδών παπαγάλων, απλώς παρατηρήθηκε ότι μολύνει σε ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό σε σχέση με άλλα είδη, τα masked Lovebirds. Το μικρόβιο αυτό δεν έχει μελετηθεί αναλυτικά, καθώς ανακαλύφθηκε μόλις το 1991 και θεωρείται ότι μπορεί να προκαλέσει διάφορες λοιμώξεις στον άνθρωπο ειδικά αν η υγεία του είναι ήδη επιβαρυμένη. Στα πουλιά εικάζεται ότι μεταδίδεται από μολυσμένα νερά. Αυτό σημαίνει ότι ένα masked lovebird προερχόμενο από εκτροφή που γίνεται σε καλές συνθήκες υγιεινής, είναι αρκετά απίθανο να έχει μολυνθεί.
Ως πουλιά είναι κοινωνικά και αρέσκονται στην περιποίηση και τα χάδια μεταξύ τους όμως μπορούν να γίνουν και εξαιρετικά επιθετικά ειδικά με άλλα πουλιά ακόμα και τους είδους τους, που δεν ανήκουν στο κοπάδι τους.
Περιγραφή: O γενικός χρωματισμός είναι πράσινος-κίτρινος. Στo μέτωπο, στο στέμμα και στα μάγουλα το χρώμα είναι καφέ-μαύρο. Tο πίσω μέρος του κεφαλιού είναι λαδί, το στήθος και μια πλατιά λωρίδα στον αυχένα είναι κίτρινα, ενώ το πάνω μέρος του στήθους σε πολλά πουλιά είναι πορτοκαλί-κόκκινο. Oι πλευρές του σώματος, η κοιλιά και τα φτερά από την πάνω πλευρά της ουράς είναι κιτρινοπράσινα, οι γλουτοί είναι απαλό μπλε, τα κάτω καλυπτήρια φτερά είναι γκρι-μπλε και πράσινα. Η ουρά είναι πράσινη, το εξωτερικό φτέρωμα με πορτοκαλί-κίτρινες λωρίδες με μαύρη κατάληξη εσωτερικά και εξωτερικά. Το ράμφος είναι κόκκινο, με κίτρινη βάση στο πάνω μέρος του. Η ίριδα είναι καφέ με λευκό χρώμα στον οφθαλμικό δακτύλιο. Τα πόδια είναι γκρι.
- Μέγεθος: 14,5 εκατοστά
- Βάρος: 43-50γρ .
- Δυνατότητες μίμησης: Κακές
- Επιστημονική ονομασία: Agapornis personata
- Δυνατότητες μίμησης: Κακές
- Προσδόκιμο ζωής: 10-20 χρόνια σε αιχμαλωσία, ελλιπείς έρευνες για διάρκεια ζωής στη φύση.
Διατροφή: Στη φύση η πρώτη πηγή διατροφής τους είναι σπόροι δέντρων όπως η ακακία. Αγαπούν το κεχρί, το σόργο αλλά τρώνε και φλοιούς δέντρων και φυτών καθώς επίσης και χόρτα από το έδαφος ενώ αν βρουν στο δρόμο τους καλλιέργεια καλαμποκιού… την “περιποιούνται” αναλόγως! Και αυτό το είδος δεν τρώει κατά επιλογή φρούτα στη φύση.
Ως κατοικίδια θα πρέπει να τρέφονται με πέλλετς κατά προτίμηση βιολογικά, πολύ καλό μείγμα σπόρων, χόρτα σε μεγάλη ποικιλία και ελεγχόμενες ποσότητες φρούτων. Η διατροφή τους μπορεί να συμπληρωθεί με δημητριακά όπως ζέα, καλαμπόκι κτλ, μικρές ποσότητες ζυμαρικών, ρύζι κτλ.
Συμπεριφορά: Μπορούν να γίνουν πολύ καλά κατοικίδια και αν υιοθετηθούν σε μικρή ηλικία να μάθουν να αναζητούν τα ανθρώπινα χάδια καθώς αρέσκονται σε αυτά και στη φύση. Η ενστικτώδης ανάγκη τους για δέσιμο με ταίρι στον πρώτο χρόνο της ζωής τους, καθιστά υποχρεωτική την ικανοποίηση των συναισθημάτων τους είτε με άφθονο χρόνο από την πλευρά του ανθρώπου είτε με διατήρηση τους σε ζεύγη. Με ανθρώπους που δεν είναι για μεγάλο διάστημα της ημέρας σπίτι και δεν έχουν πολύ ελεύθερο χρόνο, ένα masked αγαπορνιθάκι θα είναι με μαθηματική ακρίβεια δυστυχισμένο εφόσον ζει μόνο του χωρίς παρέα του είδους του.
Όπως και τα άλλα lovebirds, έχει μεγάλη περιέργεια και ανάγκη για εξερεύνηση και θα πρέπει να περνά καθημερινά αρκετές ώρες εκτός κλουβιού με μεγάλη προσοχή στην επιτήρηση όμως καθώς δε θα διστάσει να εξετάσει κάθε σπιθαμή του σπιτιού και να βρεθεί σε διάφορους κινδύνους όπως πρίζες και καλώδια.
Θα πρέπει να θυμάστε ότι τα lovebirds συχνά δαγκώνουν όχι μόνο από επιθετικότητα αλλά και από περιέργεια καθώς με τον τρόπο αυτό δοκιμάζουν την “υφή” του στόχου. Αν έχετε μικρά παιδιά στο σπίτι θα ήταν χρήσιμο να λάβετε μέτρα ώστε να μην έχετε δυσάρεστες εκπλήξεις. Συνήθως ένα δάγκωμα τους πονάει όμως αν γίνει από άμυνα μπορεί ακόμα και να προκαλέσει πληγή στο ανθρώπινο δέρμα, αφού το ράμφος τους είναι αρκετά δυνατό και μεγάλο σε σχέση με το σώμα τους.
To είδος αυτό θα χρειαστεί ένα αρκετά μεγάλο κλουβί καθώς και πολύ χρόνο για εκγύμναση εκτός κλουβιού. Τα πουλιά αυτά τρώνε και στο έδαφος όπου περνούν κάποιο χρόνο καθημερινά. Αν δείτε ότι επιλέγουν το πάτωμα σας για να παίξουν ή να εξερευνήσουν, μη τα αποθαρρύνετε. Είναι το φυσικό τους ένστικτο.
Προβλήματα υγείας : Τα lovebirds συχνά μπορούν να υποφέρουν από παχυσαρκία, διατροφικές διαταραχές λόγω λανθασμένης διατροφής, προβλήματα πέψης, μήκυτες και άλλα παράσιτα στο φτέρωμα τους, βακτηριακές μολύνσεις, νεφρικά προβλήματα. Για την καλή υγεία ενός lovebird προτείνεται πολύ προσεγμένη διατροφή και πολύωρη άσκηση και δραστηριότητα καθημερινά.
Διαχωρισμός φύλλου: Η μόνο αξιόπιστη μέθοδος διαχωρισμού φύλλου είναι η εξέταση dna ή η παρατήρηση σε περίπτωση που πρόκειται για 2 ή περισσότερα ώστε να φανεί ποια γίνονται ζευγάρια και ποια θα είναι αρσενικά η θηλυκά από τον τρόπο που ζευγαρώνουν. Σημειώστε ότι ο αυνανισμός που παρατηρείται ως φυσιολογική συμπεριφορά στα lovebirds δεν αποτελεί συμπεριφορά μόνο αρσενικών αλλά και των θηλυκών.
Διαμονή: Χρειάζονται ένα ευρύχωρο κλουβί διακοσμημένο με πολλά παιχνίδια ( πατήθρες, σκάλα, καθρέφτη, κούνια, μπανιέρα κά). Φροντίστε να έχουν πάντα τροφή στην ταΐστρα και άφθονο νερό στην ποτίστρα. Κατά την εποχή της αναπαραγωγής εφοδιάστε το κλουβί με φωλιά και υλικά κατασκευής για τν εκκόλαψη των νεοσσών.
