Orange breasted waxbill

Τα Orange Breasted Waxbills, γνωστά και ως Zebra Waxbills, GoldBreast Waxbills και Gold(en) Breasted Waxbills, είναι μικρόσωμα και πολύχρωμα πουλιά που το μέγεθος τους δεν ξεπερνά τα 9 εκατοστά. Τα Orange Breasted Waxbills έχουν δύο υποείδη, ταFringilla subflavaκαι ταSporaeginthus subflavus! Το πρώτο υπόειδος συναντάται από τη Σενεγάλη έως την Αιθιοπία, ενώ το δεύτερο από το Γκαμπόν έως και την Νότια Κένυα. Γενικότερα, απαντώνται στην Αφρική και έχουν εξαπλωθεί στην Σαουδική Αραβία και στην Τροπική Αφρική νότια της ερήμου Σαχάρας. Ο χαρακτήρας τους είναι ήπιος, ήρεμος, φιλικός και κοινωνικός, γι’ αυτό υπάρχει η δυνατότητα συγκατοίκησης τους με άλλα παραδείσια παρόμοιου μεγέθους τα οποία θα είναι και εκείνα δεκτικά προς άλλα είδη και κοινωνικά. Παρόλα αυτά θα πρέπει να χωρίζονται κατά την αναπαραγωγική περίοδο για ευνόητους λόγους και για το γεγονός ότι μπορεί να γίνουν επιθετικά και επικίνδυνα προς άλλα πουλιά, ακόμη και του ίδιου είδους. Μορφολογία των Orange Breasted Waxbill

Πρόκειται για μικρόσωμα πολύχρωμα πουλιά των οποίων τα βασικά χρώματα είναι το κίτρινο, το πορτοκαλί, το κόκκινο και το λαδί. Χαρακτηριστικό γνώρισμα του είδους είναι η έντονη πορτοκαλοκίτρινη περιοχή στον θώρακα του πουλιού, από εκεί που παίρνουν το όνομά τους άλλωστε. Πάνω από τα μάτια και στην βάση της ουράς έχουν έντονο κόκκινο ή πορτοκαλοκόκκινο χρώμα, ανάλογα με το υπόειδος. Στο μάτι βρίσκεται στην μορφή ρίγας. Στην περιοχή της αμάρας έχουν έντονο πορτοκαλή ενώ τα φτερά και η πλάτη τους καλύπτεται από λαδί χρώματος φτερά ενώ στα πλευρά του υπάρχουν ρίγες παρόμοιου χρώματος με αυτό του θώρακα. Το ράμφος είναι κοκκινωπό και τα πόδια του έχουν χλωμό καφέ χρώμα. Η ουρά είναι μαύρου χρώματος.

Φύλο των Amandava subflava

Σε αυτό το είδος υπάρχει φυλετικός διμορφισμός, δηλαδή υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στο αρσενικό και το θηλυκό άτομο. Όπως στα περισσότερα είδη των σπίνων (σπίζες) το αρσενικό έχει τα πιο ελκυστικά χρώματα για να εντυπωσιάζει και να ζευγαρώνει με τα θηλυκά. Το αρσενικό έχει την μορφή και τα χαρακτηριστικά που αναφέρονται παραπάνω ενώ το θηλυκό έχει πιο μουντά χρώματα, ενώ λείπουν τα κόκκινα και πορτοκαλί φτερά, και ως αποτέλεσμα και η κόκκινη ρίγα πάνω από το μάτι. Είναι ολόκληρο γκρι προς λαδί εκτός από τον θώρακα που έχει ένα μικρό σημείο ανοιχτού – χλωμού κίτρινου χρώματος.

Διατροφή Η διατροφή των πουλιών αυτών είναι αρκετά απαιτητική.Η βασική τροφή τους είναι ένα καλό μείγμα σπόρων επώνυμης κατά προτίμηση μάρκας -προς αποφυγής δυσάρεστων εκπλήξεων. Από εκεί και πέρα δεν περιορίζεται μόνο στα σπόρια αλλά στην ζωντανή τροφή, τα χορταρικά, τα λαχανικά και τα λιγότερο τα φρούτα. Τα χορταρικά και τα λαχανικά θα πρέπει να καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος της διατροφής των πουλιών ενώ η ζωντανή τροφή, όπως mealwarms, buffalos, αβγα κ.α, θα πρέπει να δίνονται κυρίως στην περίοδο αναπαραγωγής των πουλιών, κατά την οποία τόσο τα ίδια τα πουλιά όσο και οι νεοσσοί έχουν ανάγκη από πρωτεϊνούχες τροφές. Από την διατροφή τους δεν θα πρέπει να λείπει τοσουπιοκόκκαλοτο οποίο είναι χρήσιμο για τον οργανισμό των πουλιών, κυρίως του θηλυκού, διότι προσφέρει άφθονο ασβέστιο καθώς και ιχνοστοιχεία. Χωρίς αυτό και χωρίς την προσθήκη κάποιου σκευάσματος ασβέστιο είναι πολύ πιθανό το θηλυκό να πάθει δυστοκία, μία πολύ επικίνδυνη “διαταραχή”. Συνήθειες και Αναπαραγωγή Τα Orange Breasted Waxbills ζουν σε μικρές ομάδες πουλιών. Κατά την διάρκεια της περιόδου “συντήρησης” (όπως χαρακτηρίζεται από τους εκτροφείς) περνούν πολύ χρόνο στο έδαφος, τρώγοντας έντομα και γρασίδι-χορταρικά. Πολλές φορές είναι συχνό φαινόμενο να κάθονται στο έδαφος χωρίς να τρέφονται. Προτιμούν να κάθονται σε χαμηλού υψομέτρου κλαδιά, ακόμη και σε θάμνους ή κοντά δενδράκια, και πετούν χαμηλά και κοντά στο έδαφος. Η αναπαραγωγική περίοδος σηματοδοτείτε από τον τελειωμό της περιόδου ξηρασίες και τον ερχομό των βροχών, ενώ το αντίθετο σηματοδοτεί το τέλος της περιόδου αναπαραγωγής. Την περίοδο της αναπαραγωγής τα αρσενικά καυγαδίζουν και παλεύουν για την διεκδίκηση κάποιου θηλυκού. Οι φωλιές τους χτίζονται ανάμεσα στα κλαδιά πυκνών θαμνώδη δένδρων και κατασκευάζεται από χορτάρι ή μικρά και λεπτά κλαδάκια. Η φωλιά είναι σχήματος στρόγγυλου ενώ η είσοδος έχει σωληνωτή είσοδος, δηλαδή μακρυά και στενή για την αποτροπή εισόδου αρπακτικών στην φωλιά. Τα υποείδη που ζουν στις νοτιότερες περιοχές συνηθίζουν να χρησιμοποιούν φωλιές άλλων πουλιών και κυρίως τωνRed-collared Widowbirds(Euplectes Ardens), είτε ανακατασκευάζοντας λίγο την φωλιά για να την διαμορφώσουν έτσι όπως αυτά θέλουν είτε χωρίς καμία παρέμβαση τους. Το εσωτερικό της φωλιάς γεμίζει με μαλακά φτερά έτσι ώστε να τοποθετηθούν τα αυγά σε μαλακό υπόστρωμα. Τα θηλυκά γεννούν από τέσσερα έως και έξι, σχήματος οβάλ, αυγά. Η επώαση των αυγών αρχίζει από την γέννηση του τρίτου συνήθως αυγού και επωάζονται για περίπου 11 με 12 μέρες. Κατά την διάρκεια της επώασης και οι δύο γονείς συμμετέχουν: το αρσενικό επωάζει κυρίως κατά την διάρκεια της ημέρας ενώ το θηλυκό τις βραδινές ώρες. Όταν εκκολαφθούν οι νεοσσοί ταΐζονται πάλι και από τους δύο γονείς μέχρι τον απογαλακτισμό τους, στις 30 περίπου μέρες. Στις πρώτες μέρες της ζωή τους οι νεοσσοί έχουν ανάγκη από τροφές πλούσιες σε λιπαρά και πρωτεΐνες. Έτσι, οι γονείς επιλέγουν τα έντομα ως πρώτη τροφή. Στην αιχμαλωσία τα έντομα είτε μπορούν να δίνονται, με δύο τρόπους ζωντανά ή κατεψυγμένα ανάλογα με την προτίμηση που δείχνει το κάθε ζευγάρι, είτε και να αποφευχθούν δίνοντας άφθονη ποσότητα αυγού ή αυγοτροφής.

Όταν πλέον οι νεοσσοί φτάσουν στις 17-21 μέρες αφήνουν την φωλιά και ακολουθούν πετώντας τους γονείς τους. Εκείνη την στιγμή το θηλυκό αρχίζει να ετοιμάζεται για νέα γέννα και ως αποτέλεσμα δεν ασχολείται πια με τους νεοσσούς της προηγούμενης γέννας. Παρόλα αυτά, το αρσενικά εφόσον ακόμη δεν έχει πολλές αρμοδιότητες στην φωλιά συνεχίζει να ταΐζει τα μικρά για περίπου άλλες 7-10 μέρες, δηλαδή μέχρι τον απογαλακτισμό των πουλιών της πρώτης γέννας.